Vieljärven rahvas ollah suures huoles: heijän aigoinah puhtas da kalakas järvi, kudai ijän syötti da juotti rahvastu vähitellen muuttuu suokse. Vieljärvi äijäl madaldui, järvirannat kazvoitutah, vies jiässäh on liivua, se tulou pahal. Vetty ei sua ottua cuajukse, eigo kylyh, eigo sua järves huuhtuo sobua. Rahvas kyzytäh abuu da nevvuo: kui vois pellastua järvi da midä pidäs ruadua, ku se tuaste olis syvä da puhtas.